Można odmówić zastosowania zwolnienia z dyrektywy

Wypłata należności licencyjnej do spółki-siostry nie korzysta ze zwolnienia z podatku u źródła, jeżeli wspólny udziałowiec nie ma siedziby w UE/EOG z uwagi na niespełnienie przesłanki zwolnienia z art. 21 ust. 3a ustawy o CIT.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 listopada 2022 r. (sygn. II FSK 614/20).

Spółki-siostry – jedna z siedzibą w Polsce, druga w Szwajcarii – zawarły umowę licencyjną, na mocy, której pierwsza zobowiązana jest wypłacić na rzecz drugiej opłaty licencyjne w zamian za prawo do korzystania z marki. Jedynym udziałowcem obu jest spółka z siedzibą w USA.

Płatnik zapytał dyrektora KIS, czy wypłacając należności licencyjne do spółki szwajcarskiej będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła. Jego zdaniem tak, bo wszystkie warunki z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT zostały spełnione, a treść art. 21 ust. 3a ustawy o CIT jest wynikiem nieprawidłowej implementacji dyrektywy Rady 2003/49/WE z 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich („dyrektywa”).

Z przepisu wynika, że warunek posiadania co najmniej 25 proc. udziałów (akcji) umożliwiający zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem u źródła uważa się za spełniony także, gdy zarówno w kapitale spółki wypłacającej należności, jak i w kapitale spółki je otrzymującej, inna spółka będąca rezydentem państwa członkowskiego UE lub EOG posiada odpowiedni stosunek udziałów (akcji). Zdaniem...